Łódzki lekarz, który stworzył potęgę uzdrowiska Czarniecka Góra. Bywali tu premierzy, podobno był też Kiepura

Odkrycie leczniczego potencjału Czarnieckiej Góry

Przed przybyciem Michała Misiewicza, na terenie dzisiejszej Czarnieckiej Góry istniała niewielka osada Lasek, której mieszkańcy zajmowali się wydobyciem rudy żelaza. W 1891 roku los tej cichej osady zmienił się diametralnie. Przybyły tu doktor Misiewicz dostrzegł unikalne walory przyrodnicze tego miejsca. Zwrócił uwagę na lecznicze właściwości miejscowej wody oraz panujący mikroklimat. Korzystne położenie Czarnieckiej Góry, otoczonej lasami nad rzeką Czarną, sprawiało, że występował tu bardzo korzystny mikroklimat. Znaczne wzniesienie nad poziom morza powodowało stosunkowo niskie ciśnienie atmosferyczne, wzmożone parowanie i nasycenie powietrza parą wodną, która łączyła się z aromatycznym pyłem żywicy leśnej, tworząc naturalną wziewalnię.

Założenie uzdrowiska i jego szybki rozwój

W 1892 roku Michał Misiewicz odkupił kawałek ziemi od hrabiego Jana Tarnowskiego i założył uzdrowisko przyrodolecznicze, które nazwał Czarniecką Górą. Leczył tu choroby serca, kobiece, przewodu pokarmowego, nerwowe i dróg oddechowych. Uzdrowisko szybko zyskało popularność, stając się jednym z najważniejszych ośrodków tego typu w Polsce. W okresie międzywojennym XX wieku przybywali tu kuracjusze nie tylko z Polski, ale i z całej Europy. Czarniecką Górę odwiedzały osobistości z pierwszych stron gazet, m.in. premier Rzeczypospolitej gen. Felicjan Sławoj-Składkowski, prezydent Warszawy Stefan Starzyński oraz aktorka Jadwiga Smosarska. Podobno bywał tu także Jan Kiepura.

Atrakcje i udogodnienia dla kuracjuszy

Aby umilić pobyt gościom, władze uzdrowiska organizowały koncerty, przedstawienia teatralne, zabawy, gry towarzyskie i dancingi. Kuracjusze mogli korzystać z dorożek, a specjalny pociąg dowoził ich z Łodzi. Kurort dynamicznie się rozwijał, powstawały liczne pensjonaty oraz istniała możliwość zakwaterowania w prywatnych kwaterach. Do dyspozycji gości były m.in. korty tenisowe, kręgielnia i krykiet. Niezwykle ważnym elementem uzdrowiska było źródło Stefan, nazwane tak od imienia teścia Misiewicza. Mieszkańcy osady wierzyli w jego niezwykłą, uzdrawiającą moc. Wodę z tego źródła uznano za idealną do picia i wodolecznictwa. Ze względu na obramowanie w kształcie serca miejsce, z którego wypływała woda, nazywano Sercówką.

Dalsze losy Uzdrowiska po śmierci założyciela

Rodzina Misiewiczów zarządzała uzdrowiskiem do 1930 roku. Sam doktor Michał Misiewicz zmarł w 1900 roku, nie doczekawszy pełnego rozkwitu swojego dzieła. Jednak jego spadkobiercy, pod czujnym okiem żony Bronisławy Misiewicz, kontynuowali jego pracę. W 1930 roku uzdrowisko przeszło w ręce Związku Lekarzy i Aptekarzy z Warszawy, którzy przekształcili je w Zakłady Lecznicze Czarniecka Góra. Rozwój uzdrowiska przerwał wybuch II wojny światowej. W budynkach sanatorium stacjonowała niemiecka żandarmeria, a później wypoczywali i leczyli się tu niemieccy lotnicy. Po 1945 roku uzdrowisko nie odzyskało dawnej świetności, a część pensjonatów uległa zniszczeniu. Dziś w budynkach dawnego Zakładu Leczniczego ma swoją siedzibę Świętokrzyskie Centrum Rehabilitacji, nowoczesna placówka oferująca szeroki zakres usług rehabilitacyjnych. Centrum to kontynuuje lecznicze tradycje tego miejsca, wykorzystując walory mikroklimatu.

Podsumowanie i dziedzictwo Michała Misiewicza

Doktor Michał Misiewicz był pionierem, który dostrzegł niezwykły potencjał Czarnieckiej Góry. Jego wizja i zaangażowanie doprowadziły do stworzenia cenionego uzdrowiska, które przyciągało kuracjuszy z całej Europy. Chociaż czasy świetności uzdrowiska w dawnym stylu minęły, to duch leczenia i dbałości o zdrowie, zapoczątkowany przez Michała Misiewicza, jest kontynuowany przez Świętokrzyskie Centrum Rehabilitacji.

źródło. www.ziemiaodrowazow.pl, www.Turysta Świetokrzyski, www.konskie.org.pl, FB: Czarniecka Góra - niezapomniane uzdrowisko, Fotopolska.eu